Οι σχέσεις στις οποίες τα ζευγάρια περνούν διαστήματα παύσης και επανασύνδεσης, είναι πολύ περισσότερες από όσες πολλοί μπορεί να πιστεύετε. Η συχνότητα όμως με την οποία συναντάμε τέτοιες συνήθειες, δεν απαλλάσσει τις σχέσεις αυτές από αρκετά προβλήματα, τα οποία συνήθως κρύβονται κάτω απ` το χαλί.
Όταν δύο άνθρωποι μπαίνουν σε μια σχέση, η σχέση τους θα ακολουθήσει ένα από τα τέσσερα πιθανά μονοπάτια :
- Θα μείνουν μαζί για πάντα (και ελπιδοφόρα χαρούμενοι !)
- Θα χωρίσουν οριστικά και θα ακολουθήσουν ξεχωριστούς δρόμους.
- Θα χωρίσουν οριστικά αλλά θα κρατήσουν επαφή για κάποιους λόγους και με κάποιο τρόπο.
- Θα χωρίσουν, θα τα ξαναβρούν και μετά ξαναχωρίζουν.
Αυτή η τελευταία οδός – όταν τα άτομα διακόπτουν την σχέση και μετά επανασυνδέονται – είναι μια αρκετά ελκυστική κατάσταση για τα ζευγάρια όταν το ζουν. Ένα τέλος που επαναλαμβάνεται και η ακόλουθη επανασύνδεση, μοιάζει με το φαινόμενο της ανακύκλωσης, όμως στην περίπτωση των σχέσεων, μπορεί να θεωρηθεί απειλή για την υγεία και την ισορροπία της σχέσης αλλά και των μελών της ατομικά. Οι επαναλαμβανόμενοι χωρισμοί και επανασυνδέσεις εξαντλούν το άτομο, ιδίως αν δεν είναι πια σε σχολικές και φοιτητικές ηλικίες.
Θεωρώ απαραίτητο να αναφερθώ όμως στο τί συμβαίνει στις σχέσεις αυτές καθώς ένας άνθρωπος περνάει από τις ηλικίες των 20 και των 30, αλλά και μετέπειτα στα 40, 50, 60 τους. Στο πέρασμα του χρόνου, άνδρες και γυναίκες παρατηρούν ότι οι σχέσεις τους εξελίσσονται σε σχέσεις με περισσότερες παραμέτρους – τις ευθύνες δηλαδή που αρκετές φορές μπορεί να κρατήσουν το ζευγάρι στην σχέση και δεν επιλέγουν αυτομάτως τον χωρισμό.
Η συμβίωση και ο γάμος έρχονται μαζί με διάφορες ευθύνες, και τις περισσότερες φορές μετά την ολοκλήρωση των σπουδών, όταν πια βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ενήλικη ζωή. Αν πραγματικά θέλουμε να γνωρίζουμε την προοπτική των σχέσεων αυτών που περνούν παύσεις και επανασυνδέσεις, πρέπει να κοιτάξουμε πόσο καλή είναι η μετάβαση αυτών σε συμβίωση και σχέση γάμου. Πόσο συχνά οι άνθρωποι που διατηρούν σχέσεις διακοπής/επανασύνδεσης αποφασίζουν να συγκατοικήσουν ή να κάνουν το βήμα του γάμου ; Tί γίνεται όταν το κάνουν ; Eίναι υγιείς αυτές οι σχέσεις ; Σταθερές; Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αν κάποιος περάσει τη φάση «ανακύκλωσης» μια φορά, θα το κάνει πάντοτε ;
Δεν μας προκαλεί έκπληξη αυτό που παρατηρούμε στις μελέτες, ότι ζευγάρια που διακόπτουν και επανασυνδέονται πριν προχωρήσουν σε κάτι πιο μόνιμο, συνεχίζουν το ίδιο μοτίβο και αφού συγκατοικήσουν. Σχεδόν το 50% των παντρεμένων ζευγαριών που το έχουν ζήσει κατά την περίοδο συγκατοίκησης, φαίνεται να το έχουν κάνει και προ αυτής της περιόδου. Η ανακύκλωση ενώ βγαίνουν απλά, μπορεί να προβλέψει ανακύκλωση και στην συγκατοίκηση. Αλλά φαίνεται ότι αυτό το μοντέλο σταματάει εκεί. Εν γένει, τα παντρεμένα ζευγάρια που επιλέγουν τους δοκιμαστικούς αποχωρισμούς δεν φαίνεται να έχουν περισσότερες ή λιγότερες πιθανότητες να έχουν περάσει κάτι ανάλογο προ γάμου– ενδεχομένως επειδή ο γάμος προσθέτει επιπλέον περιορισμούς (παράγοντες που το κάνουν πιο δύσκολο να χωρίσεις οριστικά).
Αυτό που μπορούμε να πούμε με αρκετή βεβαιότητα είναι ότι τα ζευγάρια που βρίσκονται σε σχέση συμβίωσης και γάμου και έχουν ζήσει την «ανακύκλωση», νιώθουν μεγαλύτερη αβεβαιότητα όσον αφορά το μέλλον της σχέσης ενώ ζουν αυτού του τύπου σχέσεις, συγκριτικά με ανθρώπους που δεν επιλέγουν αυτές τις οδούς, συν τα χαμηλά επίπεδα ικανοποίησης. Κι έτσι καταλήγουμε ότι μια χαμηλής ποιότητας σχέση ανακύκλωσης – τις περιόδους προ συγκατοίκησης ή γάμου – μεταφέρεται και στο επόμενο πλαίσιο συγκατοίκησης ή γάμου.
Ενώ πολλές σχέσεις παύσης/επανασύνδεσης μετατρέπονται σε σταθερές σχέσεις συγκατοίκησης ή γάμου, παραμένει η βιωματική ερώτηση όσον αφορά το γιατί πολλές από αυτές τις σχέσεις χαρακτηρίζονται από χαμηλά επίπεδα ευχαρίστησης. Όταν αυτή η ποιότητα της σχέσης τους από τις πρώτες περιόδους της σχέσης μετατίθεται στα επόμενα στάδια σχέσης, εκεί πια πρόσθετες ευθύνες και περιορισμοί το καθιστούν δυσκολότερο να επιλέξουν το χωρισμό.
Δεν είναι πολύ εύκολο να βγεις από μια δυστυχισμένη σχέση και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν τα οικονομικά ή η εξάρτηση των παιδιών είναι μέρος της εξίσωσης. Η αξιολόγηση της ευχαρίστησης προ της ανάληψης αυτών των ευθυνών, μπορεί να αντικατοπτρίζει κάτι ιδανικό, αλλά η αλλαγή μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή στην πορεία μιας σχέσης. Μερικές σχέσεις μπορεί να επιμένουν χαμηλά σε ποιότητα. Άλλες μπορεί να τελειώσουν. Σε άλλες, οι σύντροφοι μπορεί να βρουν νέους τρόπους να αναγνωρίσουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου, να δείξουν ευγνωμοσύνη και να προσφέρουν στήριξη ο ένας στον άλλον, αυξάνοντας έτσι τα θετικά του να είσαι στην σχέση συγκριτικά με τα αρνητικά, που είτε σε οδηγούν πρακτικά εκτός σχέσης είτε σε κρατούν στην σχέση αλλά δυστυχισμένο.
