Η κοινωνία τους βομβαρδίζει με μηνύματα οικογενειακού κλίματος, παιδάκια μπροστά στο δέντρο να περιμένουν τον Άι Βασίλη, ασημένια στολίδια με την επιγραφή «τα πρώτα Χριστούγεννα με το μωρό μας», εκατομμύρια παιδικά βιβλία και παιχνίδια και φυσικά αυτές οι διαφημίσεις στην τηλεόραση……που προκαλούν συναισθηματική φόρτιση !
Με όλα αυτά τα τραγούδια που συχνά μιλάνε για τη γιαγιά και το παππού, η γυναίκα που ακόμα δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει το μωράκι της αναρωτιέται αν θα γίνει ποτέ μητέρα, και κάποιες αν θα γίνουν ποτέ γιαγιάδες. Θα έχει ποτέ ένα παιδάκι με το οποίο θα μπορεί να χαρεί τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ;
Πώς είναι όμως πραγματικά να στρέφεται όλη σου η προσοχή σε ένα κομμάτι της ζωής σου που θέλεις όσο τίποτε άλλο και μπορεί ποτέ να μην το ζήσεις ;
«Οι γιορτές των Χριστουγέννων θυμίζουν οικογένεια και αυτό μας θυμίζει με πολύ πόνο μετά από τόσες προσπάθειες, ότι εμείς ακόμα δεν το έχουμε καταφέρει στη ζωή μας», έτσι συνήθως μας λένε τα υπογόνιμα ζευγάρια. Επειδή συμφωνούμε απόλυτα στην οικογενειακή ατμόσφαιρα αυτής της περιόδου, τους ενθαρρύνουμε απλά να το δεχτούν. Συν τοις άλλοις, τα Χριστούγεννα αφορούν μια έγκυο γυναίκα και την γέννηση.
Είναι πολύ σημαντικό να επιτρέψουν στον εαυτό τους να νοιώσουν αυτή την στεναχώρια, αυτή την αίσθηση στέρησης ή και θλίψης. Η υπογονιμότητα αποτελεί μια από τις πιο καθοριστικές κρίσεις της ζωής και έχουν δικαίωμα σε αυτά τα συναισθήματα. Τους ενθαρρύνουμε να μιλάνε μεταξύ τους για τα συναισθήματά τους και ο ένας να προσπαθεί να βοηθάει τον άλλον αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Τα ζευγάρια που βλέπουμε, θέλουμε – ειδικά αυτή την περίοδο – να διαχειριστούν αυτό που ζουν. Να νοιώσουν ότι έχουν επίγνωση των συναισθημάτων τους. Το θέμα δεν είναι να ελέγξουν την κατάσταση ή τους άλλους αλλά εφόσον δεχτούν την δυσκολία κάποιων περιστάσεων, να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για αυτές. Μέσω της αποδοχής και εν συνεχεία της προετοιμασίας, θα συνειδητοποιήσουν ότι έχουν επιλογές και δεν είναι θύματα. Η καλή διαχείριση μοιάζει με ένα βαλιτσάκι με «μαγικά», γεμάτο με εναλλακτικές, και διαφορετικές τακτικές.
Οφείλουν να κάνουν μια συνειδητή επιλογή σχετικά με το αν θα είναι ή αν δεν θα είναι σε θεραπεία κατά τη διάρκεια των εορτών. Να επιλέξουν αν θα κάνουν ένα διάλειμμα για 1 ή 2 μήνες. Αν θα έχουν επικοινωνία με κάποιους οι οποίοι δεν θα γνωρίζουν ότι είναι σε θεραπεία, θα χρειαστεί να βρουν δικαιολογίες για τις επισκέψεις στον γιατρό και θα πρέπει να κρύψουν τις ενέσεις ; Αν θα έχουν μιλήσουν και θα συναντήσουν όσους γνωρίζουν ότι θα είναι σε θεραπεία, θα τους επιτρέψουν να βοηθήσουν στις ετοιμασίες ενώ εκείνοι είναι στον γιατρό;
Θα χρειαστεί να σκεφτούν το χρονοδιάγραμμα του κύκλου της θεραπείας και την χρονική στιγμή που θα ενημερωθούν για τα αποτελέσματα. Αυτό που τους τονίζουμε είναι ότι πρέπει να κοιτάξουν λίγο πιο μπροστά και φυσικά να μην απαγορεύσουν στον εαυτό τους την επιθυμία τους να κάνουν ένα διάλειμμα για να μπορούν να συμμετέχουν στις γιορτές. Αυτό δεν θα σημαίνει ότι πάγωσαν την ζωή τους αλλά ότι αντιθέτως συμμετέχουν στη ζωή τους όπως ακριβώς είναι αυτή την στιγμή. Είναι απαραίτητο να φροντίσουν τον εαυτό τους σωματικά για να μπορέσουν να διαχειριστούν το στρες της υπογονιμότητας κι αυτό το τονίζω διότι κατά την περίοδο των εορτών όλοι συνηθίζουμε να τρώμε περισσότερο, να πίνουμε πιο συχνά και περισσότερο και να κοιμόμαστε πολύ λιγότερο.
Τα συναισθηματικά αποθέματα εξαντλούνται κατά τις θεραπείες και γι’ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να προσπαθήσουμε να φροντίσουμε την σωματική μας κατάσταση ώστε να αποφύγουμε συναισθηματικά ξεσπάσματα και ακραίες στιγμές φόρτισης τις οποίες ο εγκέφαλός μας δεν θα μπορεί να ισορροπήσει εφόσον δεν τον έχουμε «στηρίξει» κατάλληλα.
Πριν λίγες ημέρες ήρθε στο γραφείο ένα ζευγάρι που μετά από 8 χρόνια προσπαθειών, τα προηγούμενα Χριστούγεννα κατάφεραν να έχουν δίδυμη κύηση. Ενώ όλη η οικογένεια και οι φίλοι τους από τότε τους μιλούσαν για τις φετινές εορταστικές ημέρες με τα μωράκια τους, το ζευγάρι έμαθε από τον γιατρό τους ότι τα πράγματα πλέον δεν ήταν καλά για τα μωρά κοντά στους 5 μήνες κύησης. Φέτος δεν αντέχουν στην σκέψη ότι θα ξυπνήσουν το πρωί των Χριστουγέννων μόνοι τους χωρίς τα υπό άλλες συνθήκες 8 μηνών διδυμάκια τους. Ήξεραν ότι δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν τα δάκρυά τους την στιγμή που όλοι θα ανοίγουν χαρούμενοι τα δώρα τους. Θεωρούν ότι για όλους ήταν ένα ξεχασμένο γεγονός, μια απώλεια του παρελθόντος ενώ οι ίδιοι υποφέρουν σιωπηλά ενώ βλέπουν τους φίλους τους να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τα δικά τους όνειρα να πεθαίνουν.
Πολλά ζευγάρια νοιώθουν αποκομμένα από τον κόσμο των γόνιμων και αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο στις διακοπές. Σαφώς και δεν είναι υγιές να αποφεύγουν τους άλλους και όσα έχουν να κάνουν με αυτές τις ημέρες, αλλά θα τους βοηθήσει να αποφύγουν καταστάσεις και μέρη που τους κάνουν να νοιώσουν χειρότερα. Τους ενθαρρύνω να σκεφτούν τι θεωρούν ότι είναι το πιο δύσκολο για αυτούς στις γιορτές και να πάρουν μαζί την απόφαση να αποφύγουν το πιο δύσκολο για αυτούς κι όχι τα πάντα που δεν είναι όπως ιδανικά θα ήθελαν. Είτε αυτό είναι κάποιες θρησκευτικές συνήθειες με επίκεντρο το παιδί και τη γέννηση είτε τις οικογενειακές ταινίες, μπορούν να επιλέξουν να μην τα ζήσουν φέτος. Είναι απαραίτητο να τους βοηθήσουμε να βρουν τις δικές τους εναλλακτικές συνήθειες που φέτος ίσως είναι επώδυνες για αυτούς. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι που έχασαν το μωράκι τους τέλη Νοέμβρη μόλις 12 ημερών σύλληψη, σκέφτηκαν να αποφύγουν να περιπλανηθούν ακόμα και στους δρόμους που είναι στολισμένοι.
Αυτό που θέλουμε να θυμούνται είναι ότι μπορούν να αποφύγουν κάποιες περιστάσεις αλλά όχι σε βαθμό που να οδηγηθούν σε ολοκληρωτική απομόνωση. Αν το ζευγάρι μεταξύ τους είναι κοντά ο ένας στις ανάγκες του άλλου κι αυτό σημαίνει ότι θα δημιουργούν χρόνο για να μοιράζονται τα συναισθήματά τους, θα καταφέρουν να αποδεχτούν το φυσιολογικό συναίσθημα στεναχώριας, θλίψης ή και στέρησης.
Όπως προείπα, η υπογονιμότητα είναι μία από τις πιο δυνατές κρίσεις της ζωής και αυτό τους δίνει κάθε δικαίωμα για κάθε συναίσθημα ενώ μένουν κοντά στον άνθρωπό τους και ζητούν ο ένας τη βοήθεια του άλλου. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να υπενθυμίζει ο ένας στον άλλον ότι έχουν δικαίωμα στις γιορτές και σε κάθε περίοδο διακοπών, αρκεί να δεχθούν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που έχει για εκείνους τη δεδομένη στιγμή, και να βρουν την ανάλογη χαρά μέσα από αυτές καθ’ αυτές τις γιορτές, την χαρά που οι ίδιοι έχουν ανάγκη σήμερα. Όχι χθες, όχι αύριο.
Μια συμβουλή που δίνω σε όλους μας, υπογόνιμους και μη.
