Το εριζόμενο ζήτημα της διατροφή
επιμέλεια, διότι η καταβολή των χρημάτων αυτών κατατείνουν
προς την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου, απλώς τα διαχειρίζεται ο
έτερος γονέας, με αποτέλεσμα να μην αποτελούν οικονομική αρωγή
προς τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια όπως εσφαλμένως έχει
αποκρυσταλλωθεί μία γνώμη.
Πολλοί γονείς οι οποίοι δεν ασκούν την επιμέλεια, καίτοι γνωρίζουν
πολύ καλά την υποχρέωσή τους αυτή καθ’ αυτήν, η οποία κατισχύει
έναντι των λοιπών συμβατικών ή ηθικών υποχρεώσεών τους, παρά
ταύτα, δυστροπούν από κακοήθη κα κακόβουλη προαίρεση να
καταβάλλουν τα χρήματα προς τον πρώην σύζυγό τους ακριβώς,
για να τον εκδικηθούν, στερώντας τοιουτοτρόπως τα απολύτως
αναγκαία για την επιβίωση του τέκνου τους, ωθώντας τον
ασκούντα την επιμέλεια, να ζητήσει χρήματα από τρίτα πρόσωπα,
προκειμένου να συντηρήσει το τέκνο του, η εν θέματι πράξη του
αυτή, ασφαλώς κολάζεται απηνώς, με βάσει τον Ποινικό Κώδικα.
Το μείζον, ενδεχομένως να ακούγεται στερεότυπο, αλλά πρέπει,
αμφότεροι οι γονείς, ανεξαρτήτως του βαθμό της υπαιτιότητας ως
προς την διάζευξη ο ένας να μην συνερίζεται τον άλλον, αλλά ιδίως
ο μη ασκών την επιμέλεια, να αντιλαμβάνεται εναργώς, ότι το
υπέρτερο συμφέρον του τέκνου του, πόσω μάλλον δε, η διατροφή
για το παιδί του αποτελεί μία πράξη σεβασμού προς το τέκνου του
δια την εξέλιξη και την πρόοδο του.
Το ύψος λοιπόν της διατροφής το οποίο θα επιδικασθεί από το
δικαστήριο, εις περίπτωση την οποία δεν καταβάλλεται πέραν από
υποβολή μηνύσεως, εντός τριών μηνών, δύναται ο δικαιούχος της
διατροφής, να προβεί σε επίσπευση αναγκαστικής κατασχέσεως, ως
εκ τούτου, υπάρχει δηλαδή νομικός εξοπλισμός προς την απαίτηση-
αξίωση διατροφής εις περίπτωση μη τηρήσεως εκ μέρους του
υπόχρεου καταβολής αυτής καθ’ αυτήν.
Εν κατακλείδι, η διατροφή αποτελεί υποχρέωση αμφότερων των
γονέων και συνιστά εκδήλωση αγάπης, στοργής και φροντίδας προς
επιμέλεια, διότι η καταβολή των χρημάτων αυτών κατατείνουν
προς την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου, απλώς τα διαχειρίζεται ο
έτερος γονέας, με αποτέλεσμα να μην αποτελούν οικονομική αρωγή
προς τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια όπως εσφαλμένως έχει
αποκρυσταλλωθεί μία γνώμη.
Πολλοί γονείς οι οποίοι δεν ασκούν την επιμέλεια, καίτοι γνωρίζουν
πολύ καλά την υποχρέωσή τους αυτή καθ’ αυτήν, η οποία κατισχύει
έναντι των λοιπών συμβατικών ή ηθικών υποχρεώσεών τους, παρά
ταύτα, δυστροπούν από κακοήθη κα κακόβουλη προαίρεση να
καταβάλλουν τα χρήματα προς τον πρώην σύζυγό τους ακριβώς,
για να τον εκδικηθούν, στερώντας τοιουτοτρόπως τα απολύτως
αναγκαία για την επιβίωση του τέκνου τους, ωθώντας τον
ασκούντα την επιμέλεια, να ζητήσει χρήματα από τρίτα πρόσωα,
προκειμένου να συντηρήσει το τέκνο του, η εν θέματι πράξη του
αυτή, ασφαλώς κολάζεται απηνώς, με βάσει τον Ποινικό Κώδικα.
Το μείζον, ενδεχομένως να ακούγεται στερεότυπο, αλλά πρέπει,
αμφότεροι οι γονείς, ανεξαρτήτως του βαθμό της υπαιτιότητας ως
προς την διάζευξη ο ένας να μην συνερίζεται τον άλλον, αλλά ιδίως
ο μη ασκών την επιμέλεια, να αντιλαμβάνεται εναργώς, ότι το
υπέρτερο συμφέρον του τέκνου του, πόσω μάλλον δε, η διατροφή
για το παιδί του αποτελεί μία πράξη σεβασμού προς το τέκνου του
δια την εξέλιξη και την πρόοδο του.
Το ύψος λοιπόν της διατροφής το οποίο θα επιδικασθεί από το
δικαστήριο, εις περίπτωση την οποία δεν καταβάλλεται πέραν από
υποβολή μηνύσεως, εντός τριών μηνών, δύναται ο δικαιούχος της
διατροφής, να προβεί σε επίσπευση αναγκαστικής κατασχέσεως, ως
εκ τούτου, υπάρχει δηλαδή νομικός εξοπλισμός προς την απαίτηση-
αξίωση διατροφής εις περίπτωση μη τηρήσεως εκ μέρους του
υπόχρεου καταβολής αυτής καθ’ αυτήν.
Εν κατακλείδι, η διατροφή αποτελεί υποχρέωση αμφότερων των
γονέων και συνιστά εκδήλωση αγάπης, στοργής και φροντίδας προς
επιμέλεια, διότι η καταβολή των χρημάτων αυτών κατατείνουν
προς την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου, απλώς τα διαχειρίζεται ο
έτερος γονέας, με αποτέλεσμα να μην αποτελούν οικονομική αρωγή
προς τον γονέα που ασκεί την επιμέλεια όπως εσφαλμένως έχει
αποκρυσταλλωθεί μία γνώμη.
Πολλοί γονείς οι οποίοι δεν ασκούν την επιμέλεια, καίτοι γνωρίζουν
πολύ καλά την υποχρέωσή τους αυτή καθ’ αυτήν, η οποία κατισχύει
έναντι των λοιπών συμβατικών ή ηθικών υποχρεώσεών τους, παρά
ταύτα, δυστροπούν από κακοήθη κα κακόβουλη προαίρεση να
καταβάλλουν τα χρήματα προς τον πρώην σύζυγό τους ακριβώς,
για να τον εκδικηθούν, στερώντας τοιουτοτρόπως τα απολύτως
αναγκαία για την επιβίωση του τέκνου τους, ωθώντας τον
ασκούντα την επιμέλεια, να ζητήσει χρήματα από τρίτα πρόσωα,
προκειμένου να συντηρήσει το τέκνο του, η εν θέματι πράξη του
αυτή, ασφαλώς κολάζεται απηνώς, με βάσει τον Ποινικό Κώδικα.
Το μείζον, ενδεχομένως να ακούγεται στερεότυπο, αλλά πρέπει,
αμφότεροι οι γονείς, ανεξαρτήτως του βαθμό της υπαιτιότητας ως
προς την διάζευξη ο ένας να μην συνερίζεται τον άλλον, αλλά ιδίως
ο μη ασκών την επιμέλεια, να αντιλαμβάνεται εναργώς, ότι το
υπέρτερο συμφέρον του τέκνου του, πόσω μάλλον δε, η διατροφή
για το παιδί του αποτελεί μία πράξη σεβασμού προς το τέκνου του
δια την εξέλιξη και την πρόοδο του.
Το ύψος λοιπόν της διατροφής το οποίο θα επιδικασθεί από το
δικαστήριο, εις περίπτωση την οποία δεν καταβάλλεται πέραν από
υποβολή μηνύσεως, εντός τριών μηνών, δύναται ο δικαιούχος της
διατροφής, να προβεί σε επίσπευση αναγκαστικής κατασχέσεως, ως
εκ τούτου, υπάρχει δηλαδή νομικός εξοπλισμός προς την απαίτηση-
αξίωση διατροφής εις περίπτωση μη τηρήσεως εκ μέρους του
υπόχρεου καταβολής αυτής καθ’ αυτήν.
Εν κατακλείδι, η διατροφή αποτελεί υποχρέωση αμφότερων των
γονέων και συνιστά εκδήλωση αγάπης, στοργής και φροντίδας προς το παιδί
