Η παρούσα ιστορία τοκετού στάλθηκε στο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ- OVOHELLAS
Καταδικάζουμε τη βία που ασκήται κατα τη διάρκεια τοκετού στις επίτοκες και στα νεογνά!
Μιλήστε μας!
#me-too
“Δύο βδομάδες πριν γεννήσω η επαγγελματίας υγείας μου είπε: “Από την επόμενη βδομάδα θα σε “σκαλίσω” λίγο από κάτω… για να μην έρθει η ΠΗΤ και δεν έχεις γέννησει και πάμε για τεχνητούς πόνους…”
Δεν είπα τίποτα καθώς είχα τυφλή εμπιστοσύνη και εκείνη μου έκανε κολπική τάχα να δει διαστολή αλλά με πόνεσε και έβγαζα και αίμα για 2-3 μέρες…την επόμενη βδομάδα επαναλήφθηκε η κολπική εξέταση, επίσης επίπονη.
Το επόμενο απόγευμα σπάσανε τα νερά…μετά από 6 ώρες (2 το βράδυ) μπήκα χωρίς πόνους στο μαιευτήριο, μου βάλανε αντιβίωση, μια απαράδεκτη εκεί μου βαλε χέρι στη ψυχρά και μου είπε :”δεν βλέπω να πας για φτ” (με εμψύχωνε καταλαβαίνετε)..με βάλανε σε ένα δωματιάκι με τον nst στην κοιλιά, να θέλω να κατουρήσω να μην υπάρχει ψυχή ,να μη μπορώ να σηκωθώ με το μηχάνημα πάνω μου,να είμαι βρεγμένη λόγω σπασμένων νερών που φεύγανε λίγα λίγα.
Στις 8 το πρωί (12 ώρες μέρα το σπάσιμο νερών) μου βάλανε τεχνικούς πόνους ..ανυπόφοροι πόνοι …έκανα επισκληριδιο μετά από κάνα 3ωρο…δε με έπιασε καθόλου από τη μια πλευρά..η αριστερή μούδιασε, η δεξιά τα ένιωθα όλα..Μου είπανε να σπρώξω &μου κροτάγανε τα γόνατα ψηλά..έσπρωχνα &πραγματικά δε ξέρω γιατί έσπρωχνα αμφιβάλω αν είχα τέλεια διαστολή..Το πρόσωπο μου γέμισε σπασμένα αγγεία από το ζόρισμα.
Με μεταφέρανε στο χειρουργείο, όπου πάλι έσπρωχνα ,μου κάνανε κριστελερ, μου κάνανε περινεοτομή (το χρατς ηχεί ακόμη στα αυτιά μου),το μωρό το πήρα στα χέρια &δε το χάρηκα, έλεγα “τσούζω ” γιατί από κάτω με διέλυσαν…με ραβανε μιάμιση ώρα, τους άκουγα να λένε “μα γιατί σκίστηκε έτσι από κάτω” αναρτιόντουσαν κιόλας (στο δεύτερο τοκετό κατάλαβα πάρα πολλά &ότι στον πρώτο τοκετό έσπρωχνα χωρίς να είμαι έτοιμη εγώ και το μωρό για αυτό και κατασκίστηκα &το μωρό βγήκε με σπασμένη κλείδα)..
Με λέγανε και γκρινιάρα που έλεγα πονάω, τα πόδια μου ανοιχτά τόσες ώρες πονούσανε κόλπος μου πονούσε, έτσουζε, μου κάνανε μέθη γιατί αντιδρούσα..όταν τελειώσαμε με πήγαν σε ένα δωμάτιο, μου φέρανε το μωρό για λίγα λεπτά να θηλάσει..όλοι είχανε δει το μωρό μου πριν από μένα, είχανε βγάλει& φωτογραφίες..κι εγώ μόνη να κοιτάω το ταβάνι, να διψάω, να πονάω, να κρυώνω. Μετά από μιάμιση ώρα με πήγανε στο δωμάτιο..
Ζαλιζόμουν, πονούσα, ήθελα να κατουρήσω κ δε μπορούσα ..τις επόμενες μέρες τα πόδια μου ήταν τρομερά πρησμένα, πρώτη φορά τα είδα έτσι, γιατί στην εγκυμοσύνη δεν είχα πρηστεί. Η ανάρρωση κράτησε πολύ καιρό..για μήνες δε μπορούσα να κάνω σκουατ..οι επαφές ήταν επίπονες(με είχε ράψει σφιχτά για να “αρέσω” στον άνδρα μου είχε πει )..όλα αυτά με κάνανε για μήνες να πιστεύω ότι καλύτερα η ΚΤ..και φυσικά ούτε λόγος να κάνω δεύτερο παιδί..&όλη αυτή η καλή εμπειρία θέλανε να με πείσουν ότι είναι οκ..ευτυχώς άνοιξα τα μάτια μου κάποια στιγμή, ενημερώθηκα &ο δεύτερος τοκετός έγινε με σεβασμό στην ασφάλεια του σπιτιού μου. Γιατί στο νοσοκομείο μόνο ασφαλής δεν ήμουν..κ απ’ ότι διαβάζω από άλλες κοπέλες με αντίστοιχες εμπειρίες, ήμουν &τυχερή που εξελίχθηκε ο τοκετός &που ήμαστε καλά το μωρό &εγώ.”
Στείλτε μας τη δική σας ιστορία τοκετού
Πληροφορίες: https://www.facebook.com/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%9C%CE%B1%CE%B9%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%92%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-OVOHellas-1802338263427641
