-
Το κοινωνιολογικό υπόβαθρου του ΟικογενειακούΔικαίου.To οικογενειακό δίκαιο, αποτελεί το βασικό θεμέλιο της κοινωνίαςδιότι ρυθμίζει καίρια ζητήματα, περί της διευθέτησης τωνοικογενειακών σχέσεων ως προς όλες τις εκφάνσεις των, πληνόμως, οι κανονιστικές διατάξεις, δεν υπολείπονται του αναγκαίουτούτου κοινωνικού υποβάθρου, ή εν πολλοίς των πολιτικώναλλαγών, οι οποίες τυγχάνει να συντελούνται κατά καιρούς εις τηνβάση της κοινωνίας.Εν ολίγοις, δηλαδή οι φερόμενες ως παγιωμένες διατάξεις,αντανακλούν μία νοοτροπία ούτω αυτή έχει διαμορφωθεί,σφυρηλατηθεί, παγιωθεί και αποκρυσταλλωθεί, κατόπιν κοινωνικώνκατακτήσεων, ή ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.Ούτως εχόντων των πραγμάτων, πάσα φαινομενικά,ακινητοποιημένη διάταξη νόμου, αντανακλά την κατάκτηση και τηνεξέλικη μία διαπάλης μεταξύ των δύο φύλων, των αντιλήψεων καινοοτροπιών χρόνων.Εν τοιαύτη περιπτώσει, δυνάμεθα να πούμε, ότι ορισμένες,κοινωνιολογικού υποβάθρου, αντιλήψεις, όπως αυτέςαντικατοπτρίζονται εις τις διατάξεις του Οικογενειακού δικαίου,προσκρούουν σφόδρα εις τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα του, μεάξονα δηλαδή και θεμέλιο το υπέρτερο συμφέρον του ανήλικουτέκνου, με ό,τι τούτο συνεπάγεται.Η διεπιστημονική ανάλυση του συμφέροντος του τέκνου, με βάσειέρευνες και επιστημονικές μελέτες, σηματοδοτούν την ψήφιση ενόςνόμου, ο οποίος, αφού λάβει υπόψη τις αβελτηρίες, τις αστοχίες καιτις εν γένει δυσχέρειες εφαρμογής εις την πράξη, τουπροηγούμενου Νόμου, επιδιώκει βελτιωτικά να ρυθμίσει λυσιτελώςτις αντικρουόμενες καταστάσεις, ούτως ώστε να εξισορροπήσειαρμονικά όλα τα έννομα αγαθά.Πλειστάκις η έννοια του δικαίου, δεν λαμβάνεται υπόψιν καιυφίστανται και διαφόρου τύπου επιστημονικές διχοστασίες, οι
-
οποίες προσεγγίζουν το ίδιο το φαινόμενο, υπό ένα πιοπλουραλιστικό και πολύπτυχο πρίσμα, με αποτέλεσμα να, υπάρχειαμφιβολία για το ποία εν τέλει θα επικρατήσει.Συναφώς, υπάρχουν και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις, οι οποίεςεδράζονται σε ιδεολογικο-πολιτικά πλέγματα αντιλήψεων, τα οποίαδεν προσεγγίζουν ελεύθερα το αντικειμενικό φαινόμενο τουΟικογενειακού Δικαίου, αλλά εις τον αντίποδα το θέτουν εις τηνκλίνη του προκρούστη, μέσω πολιτικών δογμάτων ή την εφαρμογήάτοπων για την περίπτωση οικονομικο-πολιτικών θεωριών, μεαποτέλεσμα να επέρχεται σύγχυση, συσκότιση του αντικειμενικούστόχου.Ωσαύτως άλλη μερίδα, προσεγγίζει το εν λόγω φαινόμενο μεγνώμονα αλλότρια ανομολόγητα συμφέροντα, εδραζόμενα σεσυγκεκριμένες σκοπιμότητας, οι οποίες ενδεχομένως να αντίκεινταισφόδρα εις το συμφέρον του παιδιού, πλην όμως οι υποστηρικτέςτων, τις δικαιολογούν σθεναρά, με γνώμονα τις φιλοσοφικές τουςπεποιθήσεις και την υπό αυτούς θέαση της πραγματικότητας.Τις ως άνω τάσεις, σκοπίμως παραθέτω, δια να καταδείξωεύγλωττα, την βάσανο ψήφισης ενός νομοσχεδίου, το οποίο δεναποτελεί μία απλή, ως φαίνεται κανονιστική διαδικασία, αλλάαντανακλά ένα πλέγμα σχέσεων, απόψεων, προοδευτικών,συντηρητικών ή και ενδεχομένως καθεστωτικών ανελαστικώναντιλήψεων.Το μείζον ζητούμενο εν προκειμένω, είναι κατά την ταπεινή μουγνώμη να επέλθει η εξής διελκυστίνδα σταθμίσεως, αρυομένη εκτων ακολούθων στοιχείων : αφενός τις σοβούσες αστοχίες τουπαρελθόντος όπως προκύπτουν από την υφιστάμενη πολυσχιδή καιδαψιλή νομολογία όλων των βαθμίδων των δικαστηρίων και εξετέρου από τα τις τάσεις της κοινωνίας, αίροντας, ιδεοληπτικέςαγκυλώσεις, πολιτικές σκοπιμότητες και μικρο-κομματικάσυμφέροντα, με αποκλειστικό γνώμονα το καλώς νοούμενοσυμφέρον του τέκνου, κατά την διάρκεια της ηλικίας του, η οποίαείναι δεκτική να υπόκειται εις γονική μέριμνα και επιμέλεια, με
-
ορίζοντα όμως το απώτερο μέλλον του, διότι ο υγιής τρόποςανάπτυξης της κρίσιμης αυτής ηλικίας του θα αποτελέσει εκ τωνων ούκ άνευ και το εφαλτήριο για την ισόρροπη ανάπτυξη τηςπροσωπικότητας του εφ’ όρου ζωής.Εν κατακλείδι, ως κοινωνία έχουμε ακόμη, ιδιαίτερο άγος και άχθοςίνα επιτύχουμε το ποθούμενο στόχο, να ρυθμίσουμε αποτελεσματικάτην ζωή μας, καθοιονδήποτε τρόπο, ικανό και πρόσφορο ναεπιτύχουμε και την καλύτερη ρύθμιση για την ζωή με γνώμονα τηνβελτίωση της ζωής του και διατί όχι την ευτυχία του, πλην όμωςγια να επιτευχθεί τούτο απαιτείται ώσμωση, διαβούλευση καιεπιστημονική κατάρτιση και όχι απλώς μεταφύτευση επείσακτωναναχρονιστικών ιδεολογημάτων ή άτοπων κινημάτων, τα οποίαοδηγούν εις τον όλεθρο και την καταστροφή.Η ζωή των παιδιών απαιτούν ειλικρίνεια και ευαισθησία, και όχι νααποτελούν απλώς, στείρα προέκταση και υποχείριο των γονέωντους, τώρα εις ακραίες αντιπαιδαγωγικές και ποινικώςαξιοκατάκριτες συμπεριφορές και περιπτώσεις ήδη προβλέπεται οαπηνής κολασμός τους, δια της Ποινικής Εννόμου Τάξεω
