ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ
Συχνά και οι πατεράδες δέχονται πιέσεις για να απογαλακτιστεί το παιδί τους ακούγοντας εκφράσεις: “Ακόμα θηλάζει η γυναίκα σου?”, ή ” Καλύτερα να του κόψεις αυτή τη συνήθεια, διαφορετικά θα έρχεται σπίτι να θηλάσει στα διαλείμματα του σχολείου.”
Σήμερα, όχι μόνο όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να θηλάσουν, αλλά επιλέγουν να συνεχίζουν να θηλάζουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ο πρόωρος απογαλακτισμός είναι μια κακή πρακτική της δυτικής κοινωνίας.
Είμαστε συνηθισμένοι να σκεφτόμαστε το θηλασμό σε σχέση με μήνες και όχι με χρόνια.
Έχω μια μικρή πινακίδα στο ιατρείο μου που λέει: “Ο πρόωρος απογαλακτισμός δεν συνίσταται για τα μωρά”. Μία από τις πιο σοφές επενδύσεις που μπορείτε να κάνετε μπαμπάδες για την υγεία και την ευημερία του παιδιού σας, είναι να ενθαρρύνετε το θηλασμό για όσο το δυνατό μεγαλύτερο διάστημα, η γυναίκα και το παιδί σας μπορούν ή/και θέλουν να συνεχίσουν.
Από τα μωρά που παρακολουθώ έχω παρατηρήσει, ότι μερικά από τα πιο υγιή, σωματικά και ψυχικά, είναι αυτά που έχουν θηλάσει για χρόνια.
Γενικά, τα παιδιά διαφέρουν όχι μόνο στο πόσο συχνά θέλουν να θηλάσουν, αλλά επίσης και για το πόσο καιρό θέλουν να συνεχίσουν να θηλάζουν.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟ
Ο πατέρας παίζει ένα σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην καλή αρχή και εδραίωση του θηλασμού, αλλά και στο ομαλό και ευχάριστο τέλος του.
Απογαλακτισμός, σημαίνει να σταματήσει να θηλάζει το γάλα της μητέρας του και να το αντικαταστήσει μα κάποιου άλλου είδους τροφές ή γάλα.
Ο πατέρας είναι και αυτός μια πηγή συναισθηματικής τροφής. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα μωρά και οι μητέρες αποφασίζουν να απογαλακτίσουν και ο ρόλος του πατέρα εξαρτάται πάντα από τις συγκεκριμένες περιστάσεις.
Για αρκετές μητέρες, απογαλακτισμός σημαίνει ανάθεση ενός μεγάλου μέρους της φροντίδας του παιδιού στα χέρια κάποιου άλλου, ειδικά του πατέρα.
Ορισμένες από αυτές πιστεύουν πως ο πατέρας πρέπει να αποδείξει την ικανότητα του, πριν αφήσουν το παιδί στη φροντίδα του.
Συμβουλεύοντας μητέρες που είχαν αυτή την άποψη, ανακάλυψα οτι ενώ κάποιες από αυτές δεν είχαν πραγματικά δώσει την ευκαιρία στον άνδρα τους, να αποδείξει την ικανότητα του. Σε πολλές όμως περιπτώσεις οι πατεράδες είχαν ασχοληθεί πράγματι πολύ λίγο με τη φροντίδα του μωρού και οι μητέρες είχαν λόγους να είναι επιφυλακτικές.
Η απροθυμία μιας μητέρας να αφήσει το μωρό στα χέρια κάποιου άλλου, είναι το επακόλουθο ενός ισχυρού δεσμού μητέρας-παιδιού. Άν και πολλοί οικογενειακοί σύμβουλοι μπορεί να μη συμφωνούν με την άποψη μου, εγώ έχω παρατηρήσει οτι στις περισσότερες οικογένειες, ο δεσμός μητέρας-παιδιού είναι δυνατότερος από το δεσμό μεταξύ των συζύγων.
Ο πρώτος δεσμός είναι βιολογικός ενώ ο δεύτερος από επιλογή. Όταν ο πατέρας αποδείξει την ικανότητα του στο μεγάλωμα του παιδιού και την προθυμία του να ασχοληθεί με αυτό, τότε η γυναίκα αισθάνεται ότι μπορεί να του εμπιστευτεί την φροντίδα του.
*Ο Dr Sears έχει γράψει το βιβλίο “Becoming a Father” για να βοηθήσει τους πατεράδες να αναπτύξουν τις ικανότητες τους στη φροντίδα του μωρού.
πηγή La Leche League
