-
Η έννοια της διατροφής και το συμφέροντουτέκνουΤο μείζον ζήτημα σχετικώς προς την διατροφή του ανήλικουτέκνου, δέον όπως καταστεί σαφές ότι πρόκειται δια μίασυγκεκριμένη υποχρέωση η οποία αφορά αμιγώς την υποχρέωσητων γονέων προς το τέκνο, καθόσον αφορά την στοιχειώδη παροχήπροκειμένου να αναπτυχθεί και να διατραφεί.Η φιλοσοφία δε της διάταξης αυτής άρχεται από το γεγονός ότι τοπαιδί στερείται ιδικής τους αυτοδύναμης διατροφής ένεκεν τηςηλικίας του, ως εκ τούτου αμφότεροι οι γονείς του έχουνυποχρέωση να συνεισφέρουν ο καθείς ανάλογα με τις δυνάμεις προςτου προς την διατροφή με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια την ομαλήανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Το μέτρο είναι οι ανάγκες του παιδιού εν συναρτήσει με τον τρόποζωής του παιδιού λαμβάνοντας σαφώς υπόψη και την οικονομικήδυνατότητα εκάτερου εκ των δύο γονέων.Ως εκ τούτου η συνεισφορά των δύο γονέων αφορά την εγγενήυποχρέωση, προς την ανάπτυξη του παιδιού τους, ανεξαρτήτως τηςυφιστάμενης εγγάμου σχέσεως ή της διασπάσεως αυτής καθ’αυτήν, εν άλλοις λόγοις, πέραν του εξαναγκαστικού χαρακτήρα(της διατροφής), τούτο συνιστά ανυπερθέτως μία υποχρέωσηυπευθυνότητας σύμφυτη με τον γονικό δεσμό.Περαιτέρω λοιπόν, η υποχρέωση αυτή, εν πάσει περιπτώσειυφίσταται, διότι καθίσταται συνυφασμένη με την ίδια την ύπαρξητου τέκνου και όχι την έγγαμη ή μη συμβίωση, το δε ύψοςκαθορίζεται αναλόγως όπως προανέφερα από την εξίσωση τωνοικονομικών στοιχείων αμφότερων των γονέων και τις ανάγκες τουτέκνου, ανά ηλικία.Εις το σημείον τούτο, άξιο μνείας είναι ότι ο γονεύς ο οποίος ασκείτην επιμέλεια λογίζεται μεταξύ άλλων ότι η συνεισφορά τουκαθίσταται αποτιμητή εις χρήμα, με αποτέλεσμα, να αξιώνεται απότον έτερο γονέα, η υποχρέωση συμβολής προς την διατροφή τουτέκνου, εις χρήμα, μέχρι την ενηλικίωσή του.Ασφαλώς η διεκδίκηση της διατροφής αξιώνεται, μέσωδικαστηρίων, με ελάχιστο χρόνο διεκδίκησης 2 χρόνια, μέσω τηςαλληλοδιαδοχής των επιμέρους δικαστηρίων μέχρι την ενηλικίωσητων παιδιών.
Εκ παραλλήλου προβλέπεται και η δυνατότητα καταβολήςδιατροφής, και μετά την ενηλικίωση του τέκνου, πλην όμως αν καιεφόσον την αγωγή την εγείρει όχι πλέον ο ασκών την επιμέλεια,αλλά το ίδιο το παιδί αυτόνομα και αυτοδύναμα, με ένας εύροςχρόνου μέχρι τα 22 έτη του παιδιού, προς σκοπόν κάλυψηςορισμένων έκτακτων αναγκών οι οποίες λογίζονται υπέρτερες καιαδηρίτως αναγκαίες, με αποκλειστικό γνώμονα, την εξυπηρέτησητου τέκνου, χάριν επιεικείας και κατά παρέκκλιση από το συνήθωςσυμβαίνον, όπως εν προκειμένω, η προτεραιότητα του παιδιού γιατις σπουδές του, όπου η έγκαιρη αποπεράτωσή τους, απαιτούν τηναφοσίωση του προς αυτές, παρακωλύοντας οιαδήποτε παράλληληδυνατότητα εύρεσης εργασίας, εξ αυτού του λόγου συγχωρείταιχρονική παρέκταση καταβολής διατροφής.Κατά συνέπεια η διατροφή συνιστά μία υπεύθυνη στάση τωνγονέων, ανεξαρτήτως της καταστάσεως προς τις μεταξύ τουςσχέση,η οποία κατατείνει αποκλειστικά και μόνο προς την κάλυψητων αναγκών των τέκνων τους και ουδόλως σχετίζεται με τηνδιατροφή συζύγου η οποία συνιστά μία ανεξάρτητη, αυθύπαρκτηκαι αυτοτελής αξίωση.
Περαιτέρω, η διατροφή υπόκειται σε απόλυτη προτεραιότητα γιατα δικαστήρια, με την λογική βάση, ότι τα παιδιά πρέπει να έχουντους αναγκαίους πόρους για την διαβίωσή τους και όχι νααποτελούν μέσο εκδίκησης του ενός γονεά προς τον άλλον, εξαυτού του λόγου, έχει θεμελιωθεί αυτοτελής ποινική διάταξη, ηοποία κολάζει την παραβίαση της υποχρέωσης διατροφής,αναγορεύοντας την σε διαρκές αυτόφωρο.Για τους λόγους αυτούς, η διατροφή καθίσταται αμιγώςσυνυφασμένη και οργανικά αναπόσπαστη με το συμφέρον τουτέκνου και δέον όπως αντιμετωπίζεται ως το αναγκαίοπροαπαιτούμενο το οποίο δίδει προοπτική προς την εν γένειανάπτυξη του τέκνου προς το μέλλον, συνιστά μία επένδυση για τοίδιο ούτως ώστε να δύναται να στηριχθεί στα πόδια του μέχρι ότουανεξαρτητοποιηθεί.Εν κατακλείδι, η διατροφή πρέπει να επιβάλλεται ως μία υποχρέωσηπρος τα τέκνα, πλήρως διαχωρισμένη από την τυχόν διασπασμένηέγγαμη συμβίωση, διότι εάν εξ αντιδιαστολής, ταυτιστεί ωςαπότοκος του διαζυγίου ή της διάσταση θα επισωρεύσειπερισσότερα προβλήματα από όσα ευαγγελίζεται να λύσει, διότιαργά η γρήγορα το παιδί θα συνειδητοποιήσει, μεγαλώνοντας τηναπόρριψη της κατηγορηματικής άρνησης του υπόχρεου προςδιατροφή προς το ίδιο.Χαράλαμπος Β ΚατσιβαρδάςΔικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Χάρης Κατσιβαρδάς
Η έννοια της διατροφής και το συμφέρον του τέκνου
- 1 Ιουνίου, 2021
- , 9:46 πμ
- , Παιδί
- Χάρης Κατσιβαρδάς
- 1 Ιουνίου, 2021
- 9:46 πμ
- Παιδί
Share this post
Διαβάστε επίσης
Κατεβάστε δωρεάν με την εγγραφή σας το e-bοοκ "Οι Επιπλοκές της Επαναληπτικής Καισαρικής"
Λίγα λόγια για εμένα
Χάρης Κατσιβαρδάς
Ο Χαράλαμπος (Χάρης) Β. Κατσιβαρδάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16-07-1981, είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και διαμένει εις την Αθήνα εις το Δήμο Αθηναίων. (www.katsivardas-dimitriadou.gr)
Σπούδασε Νομικά στην Νομική Αθηνών Ε.Κ.Π.Α και Δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και έκανε το πρώτο μεταπτυχιακό του, στην Πάντειο Σχολή στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο «Νομικός Πολιτισμός» (Αστικό, Διοικητικό, Ποινικό Δίκαιο, και η Ε.Σ.Δ.Α) και το δεύτερο μεταπτυχιακό του, στην Νομική Σχολή Αθηνών στο Δίκαιο της Πληροφορικής, Κοινωνιολογία του Δικαίου και Εκκλησιαστικό Δίκαιο (Ε.Κ.Π.Α)
Εκπαιδευθείς ως διαμεσολαβητής στην επίλυση ιδιωτικής φύσεως διαφορών, αστικού και εμπορικού δικαίου, κατά τον Ν3898/2010 κατ’ εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2008/52/ΕΚ, Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε εφαρμογή του άρθρου 7 παράγραφος 1 του Ν.3898/2010 (Α’211).
Ξένες γλώσσες
Αγγλικά με πτυχίο από την Ελληνο-Αμερικανική Ένωση εξειδίκευσης στην Νομική Ορολογία
Όλα τα άρθρα
